Biz Erzurum'da
33 Kişiydik

* * * * *

  
Zaman yitik sanki hiç yaşanmamış  Bu mekan ne ilk ne son durak  Karşıda çifte minare bak  Taşı işleyen nakkaş hem selçuklu hem Dadaş  Burda mevsim ikimizde biri  Biz marifetnameyle bir akşamı yaprak yaprak çevirip  Geceye ferman açtık  Okuduk dudakla el arası tartıp her sözü bir bir  Sonra darasını düştük  Ve biz ölümden çok zulmü gördük  Biz Erzurum'da otuzüç kişiydik   *******   
Gece oltu taşıdır işlenir

Ve tesbihe dönüşür zaman

Geçer parmak uçlarımızdan

Sonra ağarlanır toprak güze dökerek hüznü

Hırkasına bürünmüş

Bir derviş suskunluğunda gelir kış

Burda mevsim ikimizden biri

Bir de kadınlarımız

Yüzleri kavruk gözleri iri

Konuşunca gök susunca toprak

Gülü türküleyip akşam sabah

Oturup evlerinde onlar

Acıyı kilim gibi dokudular

Biz onları çocuklarımıza sıla

Kendimize gurbet bilip

Çiçeği burnunda bıraktık

Biz ceylanı vurulmuş dağdık


************


Kar iner isyan gibi çabuk

Ölüm gibi sessiz ve dakik

Palandöken kolları gürgen

Gözleri çiğdem, göğsü kekik

Ve biz ölümden çok zulmü gördük

Palandöken hem yassı hem dik

Bir sabah kepenkleri kar tipisi gibi indirip birden

Öpüp yüzünü toprağın ağır ve derin

Bir günü isyana böyle çevirdik

Kar Palandökenin börkü

Bundan gayrısını giymedik

Giymeyeceğiz dedik

Ve bu söz üzre başımızı göğe, sakalımızı yere

Boynumuzu ipe verdik

Biz Erzurum'da otuzüç kişiydik


********

  
Şimdi onlarsız bu toprak      Acıdan kıraç, hüzünden çorak      Kışın dertli yazın emrah      Ve mevsim ikimizden biri      Biz Erzurum'da otuzüç kişiydik

 
   Kaynak;Arif AY
 http://www.siirfm.com/erzurum-arif-ay/                    
 
             
            
            
            
            
            
            

  Biz Erzurum'da 33 Kişiydik