Kokmuş Suların Sarnıcı

 

 

Farkına varılmamış bir ağaç gibi büyüdüm

Benim ilm-u haberim yok kimsenin kaydında

doğduğumu bilen yok ki kayda geçsin öldüğüm

bugün benim doğum günüm,

bugün benim doğum günüm,

şimdi nasıl kurulur devrik hayat tümcesi

nasıl varılır artık döne döne en başa

bu mu hayat dedikleri öle öle gördüğüm

 

 

Çıplak bir isimle kaldım hüviyetimde

ne edat kaldı ne bağlaç ismime ulanacak

bir şeyler,

yada yok birileri benimle anılacak

ölürsem kendime gömüleceğim

mezarlar açılacak siluetimde

ödenmiş insanlık borçlarım

kösnümüş dullar

ve ilençli Bakirelerin diş izleri etimde.

 

Aklımı çelmeleyen paranoya

susturdukça acı bir şeylere kurulan çalar saat

intihar provaları,

ayartılmış düşlerin çıldırısı

vesaire,

yüreğimi çırnaklayan bu münzevi isyan

karınca yuvasına çekilmiş cesedimin

miligramlarla yok oluşunu gösteriyor şimdi.

ve böyle sürüyor hayat...

sürüyor üstüme üstüme...

 

 

kısacası kokmuş suların sarnıcıyım

ne bir testiye doldum, ne bir kuşu suladım

bir yer bile olamadım namusun mahremine

artık

kavminin zulmünden kaçan bir adam

Sığınıp bende inzivaya durur mu bilmem

bir vahiy bekler mi cezbeyle malul

ve bir vahiyle döner mi kavmine

 

 

Mehmet Sait Yakut