İslam'da Birden Fazla Kadınla Evlilik

 

Musa Kâzım YILMAZ

Prof. Dr., Harran Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi

Eski Kavimlerde Durum

Birden fazla kadınla evlilik Kur’an-ı Kerim’in nassıyla sabit olan bir ruhsattır. Nitekim:

“Himayeniz altındaki yetim kızlarla evlenince haklarını gözetemeyeceğinizden, adaleti sağlayamayacağınızdan endişe ederseniz, onlarla değil, size helal olup arzu ettiğiniz diğer kadınlardan iki, üç veya dört hanım olmak üzere evlenin”¹ ayeti bu konuda birden fazla kadınla evliliğin müminler için zarurete binaen verilmiş bir ruhsat olduğunu ifade etmektedir.

İslam’ın birden fazla evlilik prensibine karşı çıkanlar, “Kadınların aleyhinde olan bu prensibi ilk defa Muhammed koymuştur” görüşünden hareketle bu konuyu, İslam’ın aleyhinde yoğun bir propagandaya vesile kılmışlardır. Oysa birden fazla evlilik Hz. Muhammed’ten (s.a.v) çok önce dünyada vardı. Başka bir ifadeyle, bu gelenek bütün Doğu kavimlerinde yaşanmaktaydı. Çin’de hanımı kısır olan bir kimse ikinci bir hanımla evlenebilirdi. Hatta çok sayıda çocuk sahibi olmak isteyen herkes birden fazla kadınla evlenebilirdi. Ne var ki, sonradan gelen hanımlar ilk hanımın emrine girmiş oluyorlardı. Hatta Çin’deki Liki hukukuna göre bir erkek 120 kadınla evlenebilirdi. Keza birer Asya kavmi olan Babilliler, Asurlular, Persler ve Brehmanlar istedikleri kadar kadınla evlenebilirlerdi.²

Diğer taraftan Yahudi şeraitinde birden fazla kadınla evlenmek prensip olarak benimsenmiştir. Tevrat’tan anlaşıldığına göre Hz. Musa (a.s) birden fazla kadınla evliliğe karşı çıkmadığı gibi, evlenilecek kadın sayısına bile bir sınırlama getirmemiştir. Ancak Yahudilikte çok evlilik aileyi, annenin başkanlığında bir anaerkil aile haline getirirdi. Başka bir deyimle, çok evlilik aileyi, annenin başkanlığında alt gruplara bölerdi. Bu yolla alt gruplara ayrılma o kadar kesindi ki, aynı adamın farklı hanımından doğma çocukları birbirleriyle evlenebiliyorlardı. Ancak bu uygulama daha sonra yasaklanmıştır. Burada şunu da söylemekte yarar vardır: Yahudi dinine mensup olan fakir halk, dinen yasaklandığı için değil, soysa-ekonomik sebeplerden dolayı tek evlilikle yetinmek zorunda kalmışlardır.³ Hz. Süleyman’ın 70 kadar hür, 300 kadar da cariyesi vardı. Hz. Yakup, Hz. Davud ve Hz. Süleyman peygamberler birden fazla kadınla evliliğe karşı çıkmamışlardır.⁴

Hıristiyanlıkta da birden fazla kadınla evliliği yasaklayan bir hüküm bulunmamaktadır. Her ne kadar Yahudiliğin aksine Hıristiyanların tek evliliği benimsedikleri iddia edilse bile bu kesin değildir. Çünkü Hıristiyanlığın ilk dönemlerinde hiçbir konsül birden fazla evliliğe karşı çıkmamıştır. Fakat sadece Charlemagne adlı hükümdar, çok evliliği sadece papazlar için yasaklamıştır. Martin Luter bile iki kadınla evliliği tasvip etmiştir. Diğer taraftan bazı Hıristiyan mezhepleri de birden fazla kadınla evliliği prensip olarak kabul etmişlerdir. Hatta Anabaptistler M. 1531’de çok kadınla evliliği tavsiye ettiler. Mormonlar da çok kadınla evliliği ilahi bir kurum olarak kabul etmişlerdir.⁵ Bütün bunlara bakarak denilebilir ki, Hıristiyanlıkta şu anda var olan birden fazla kadınla evlilik yasağı sonradan konulmuştur.

Mısır Firavunlarının birçok eşlerinin olduğu bilinmektedir. Hatta Firavunlar çoğu zaman kendi kız kardeşleriyle bile evlenebiliyorlardı. Ancak Firavunlar ailesinde, genellikle kral sülalesinden gelen bir tane meşru eş bulunuyordu; diğerleri meşru sayılmazdı. Bu meşru kadın birçok haklara sahip bulunuyorken, meşru olmayanlar bu haklara sahip değillerdi.⁶

Eski İran dinlerine göre birden fazla kadınla evlenmek isteyen bir erkek kefalet ücreti olarak kadınlara belli bir tazminat ödemek zorundaydı. Bugün sadece Şia mezhebinde caiz sayılan Mut’a nikâhının (geçici nikâh) böyle bir gelenekten miras kaldığı söylenebilir. Bununla birlikte Pers kanunlarında birden fazla kadınla evliliği yasaklayan bir madde bulunmuyordu. Aynı şekilde Hintliler ve eski Yunanlılar arasında da birden fazla kadınla evlilik yaygındı.

Birden fazla kadınla evlilik İslam öncesi Cahiliye Arapları arasında da yaygındı. Nitekim Geylan b. Seleme İslam’a girdiği zaman on kadınla evli bulunuyordu. Resulullah (s.a.v) kendisine: “Bu hanımlardan sadece dördünü seçebilirsin” dedi.⁷ Aynı şekilde Kays b. Haris Müslüman olduğunda sekiz kadınla evli bulunuyordu.⁸ Muhtemelen bu adam da eşlerinden sadece dört tanesini seçmiştir. Malik b. Enes’in rivayetine göre on kadınla evli bir Sakif’li Müslüman olunca Resulullah’ın (s.a.v) kendisine: “Bu hanımlardan dördünü yanında tut; diğerlerini serbest bırak” buyurmuştur.⁹

Tarihi Gerçeklerin Çarpıtılması

Eski kavimlerde cereyan eden birden fazla kadınla evlilik geleneğine bakarak diyebiliriz ki, İslam, evlilik geleneğini birden dörde çıkarmamış, aksine çok sayıda kadınla evlilik geleneğini kaldırarak zorunlu hallerde ve ruhsatı ifade eden bir cevazla, sayıyı dörtle sınırlandırmıştır. Bu tarihi gerçeklere rağmen, sanki İslamiyet bir kadınla evliliği reddedip dört kadınla evlenmeyi esas almış, hatta mecburi kılmış gibi haksız hücumlara maruz kalmıştır. İslam düşmanı bazı ateistlerin denetiminde yürütülen kampanyalar, birden fazla kadınla evliliği bahane ederek zaman zaman İslam dinini kadın düşmanı ilan edecek bir düzeye ulaşmıştır. İlahiyat sahasında araştırmalar yapan ehl-i tefrit bazı kimseler ise, o mülhitlere şirin görünmek veya İslam’ı savunmak amacıyla, birden fazla kadınla evliliği kökten inkâr ederek ayete zoraki teviller yapmışlardır.

Aslında İslamiyet bir tek kadınla evliliği kural olarak, birden fazla kadınla evliliği ise (dörde kadar) istisnai ve zaruret hali olarak kabul etmiştir. İslam aile hukukunun uygulandığı bazı İslam ülkelerini incelediğimiz zaman durumun bu merkezde olduğunu görürüz. O kadar ki, sosyal hayatın tümünde İslam hukukunun uygulamasına geçilmeyen bir kısım İslam ülkelerinde, kamu yararı gözetilerek (Mesalih-i Mürseleden olmak üzere) birden fazla kadınla evliliğe sınırlamalar getirilmiştir.

Bu makaleden asıl kastımız, birden fazla kadınla evlilik geleneğini savunmak değil, müminleri ve konuya ilgi duyan herkesi akli muhakemeye davet etmektir. Bu konuda hisse ve propagandaya değil, akl-i selime tabi olmak gerektiğini savunuyoruz. Zira çok evlilik konusundaki propagandaların altında İslam düşmanlığı vardır. Allah’ı, Kur’an’ı ve ahiret gününü kabul etmeyenler için bu konu iyi bir malzeme sayılmaktadır. Bu yüzden, bazı çevreler, her fırsatta düşüncelerine destek bulmak amacıyla birden fazla kadınla evlilik konusunu gündemde tutmaya çalışıyorlar. Bu açıdan denilebilir ki, zaruri olduğu takdirde birden fazla kadınla evlilik İslam’ın övünülecek bir prensibidir. Zaruret ise kendisini birkaç şekilde göstermektedir.

1-Adaletin Temini Açısından:

Birden fazla kadınla evliliği serbest bırakan Nisa Suresi’nin 3. ayetinden hemen sonra şu ifade yer almaktadır:

“Eğer aralarında adaleti sağlayamayacağınızdan korkarsanız bir tane ile yahut ellerinizin altındaki (cariyeler) ile yetinin. Böylesi, haksızlık yapmamanız için daha uygundur.”¹⁰ Böylece birden fazla evlilik, “kadınlar arasında adaleti sağlama” gibi pratikte yerine getirilmesi pek güç olan bir şarta bağlanmıştır. Adalet prensibinin esas kabul edilmesi, birden fazla kadınla evlenmenin istisnai bir durum olduğunu, zaruri bir durum ortaya çıkmadıkça bu yola başvurulmaması gerektiğini ifade etmektedir. Çünkü adaletsizlik aile huzurunu ve düzenini yok eden tehlikeli bir unsurdur.

Diğer taraftan aynı surede yer alan:

“Ne kadar titizlik gösterirseniz gösterin kadınlar arasında adaleti tam sağlayamazsınız. Öyle ise birine büsbütün gönül verip ötekini askıda kalmış kadın gibi (kocası hem var hem yok) bırakmayın. Eğer arayı düzeltir ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsanız şüphesiz Allah çok bağışlayıcı ve çok merhamet edicidir.”¹¹ ayeti dikkatle incelendiği zaman kadınlar arasında adaleti temin etmenin ne kadar güç olduğu, hatta neredeyse imkânsız olduğu anlaşılacaktır. Bu da, birden fazla kadınla evliliğin asıl değil, zaruret olduğunu göstermektedir.

Kuşkusuz adalette önemli olan nafaka temininde ve zevcelik hukukuna riayet etmekte adil davranmaktır. Fakat kalbi ve ruhi bir faaliyet olan sevgi besleme, sempati duyma ve meyletme konusunda, nafakada olduğu gibi adil davranmak neredeyse imkânsızdır. Ayette geçen “Ne kadar titizlik gösterirseniz gösterin kadınlar arasında adaleti tam sağlayamazsınız” şeklindeki hüküm bu anlamdaki bir adaletten söz ediyor. Nitekim Hz. Peygamber (s.a.v) bu kaçınılmaz meyil ve yöneliş dolayısıyla, yani bazı eşlerine duyduğu farklı bağlılık sebebiyle haksızlık yapmaktan korkmuş ve Allah’tan şöyle af dilemiştir: “Allahım! Bu benim elinden gelen adalettir. Senin sahip olduğun fakat benim malik olamadığım adaletten dolayı beni mesul tutma Allah’ım.”¹²

Görülüyor ki, eşler arasında adaleti emreden ayetin özü, haklara riayet edilerek zulmün kesin olarak önlenmesidir. Resulullah (s.a.v) da eşler arasında adaleti temin etme konusunda insanlara şu uyarıyı yapmıştır: “Bir kimsenin iki hanımı olup da aralarında adaletli davranmazsa kıyamet gününde bir omuzu düşük (felçli) olarak haşredilir.”¹³

Dikkat edilirse dörde kadar evliliğe izin verme ile kadınlar arasında eşitlik ve adaletin teminini istemek, diğer taraftan kadınlar arasına adaleti temin etmenin güç olduğuna yapılan vurgu arasında bir çelişki bulunmaktadır. Ayetlere yapılan tefsirlerden anlaşıldığına göre, dört kadınla evlilik izninin hukuki bir ağırlığı olmasına rağmen, adaletin temin edilmesi konusu erkeğin vicdanına bırakılmıştır. Öte yandan, çağdaş düşünür ve âlimler, birden fazla evlilik konusunda önceliği adaletin teminine verip, bunun da erkek tarafından sağlanamayacağını kabul ederek çok evliliğe izin verilmiş olmasının geçici ve kısıtlı bir gaye için olduğu yönünde görüş beyan etmektedirler.¹⁴

Ancak şurası bir gerçektir ki, İslam toplumunda yerleşmiş bir gelenek haline gelen çok evliliği birden bire ortadan kaldırmak mümkün olmadığı gibi, Kur’an’ın çok evlilik konusunda getirdiği kısıtlamalar toplumun ahlakını düzeltmeye yönelik olduğu tartışma götürmez bir hakikattir. Böylece dörde kadar evlilik izni hukuki bir düzeyde kalmıştır. Başka bir deyimle, dörtten fazla kadınla evlilik ahlaksızlık kabul edilerek yasaklandığı halde dört kadınla evlenebilmek zaruret halinde bir ruhsat olarak kalmış, ancak ne vacip ne de sünnet kabul edilmiştir. Fakat ne yazık ki, birden fazla evlilik hususu İslam düşmanları tarafından her zaman, İslam’ın bir emri gibi gösterilmektedir.

2-Kadın Haklarını Koruma Açısından

Tabiun müfessirlerinden Said b. Cubeyr ve Katade’ye göre birden fazla evliliği serbest bırakan ayet kadınların haklarını korumak için nazil olmuştur. Onlara göre İslam’dan önce yetimlere yapılan hakaret kolay kolay benimsenmez ve büyük bir kötülük olarak kabul edilirdi. Ancak kocası ölen kadınlara hiçbir insanî hak verilmezdi. Kadınlara karşı kabaca davranılır ve onlara yapılan hakaret toplum tarafından ayıplanmazdı. Bu yüzden Allah müminleri, Cahiliye Arapları gibi yapmamaları, yetim haklarına riayet ettikleri gibi kadın haklarına da riayet etmeleri ve kadınlara haksızlık etmemeleri konusunda uyarıyor. ¹⁵

Ayete göre erkek dört kadından fazlasıyla evlenemez. Şayet evleneceği kadınlar arasında adaletle davranmazsa birden fazla kadınla yine evlenemez. Bu durumda, iddiaların aksine ayet, çok evliliği teşvik etmemekte, sınırlandırmaktadır. Çünkü kim adaleti yerine getirmeden birden fazla kadınla evlenmeye kalkarsa Allah’a isyan etmiş olur. Ancak şart koşulan adaletin zor oluşundan yola çıkarak birden fazla evliliğin İslam’da yasaklanmış olduğunu iddia etmek de yanlıştır. Çünkü Kur’an açık bir ifadeyle eşler arasında adaletli davranıldığı sürece birden fazla evliliğe müsaade etmiştir. Ne var ki, bu şartı yerine getirmenin oldukça zor olduğu dikkate alınırsa zaruret olmadıkça birden fazla evliliğin Kur’an’da tavsiye edilmediğini anlamak mümkündür

3-Yetim Çocuklar Açısından

Allah birden fazla kadınla evliliği mubah kılan ayetten önce yetimlerin durumuna dikkat çekmiştir. Kuşkusuz babaları savaşta şehit olmuş çocukların sahipsiz kalarak kötü durumlara düşmeleri, toplumun kötü duruma düşmesi anlamına gelir. Yetimleri şahsiyetli birer insan olarak yetiştirmek bütün toplum üzerine bir vecibe sayılır. Onlar yetişirken babalarından kalma mallarını da koruma altında tutmak gerekir. Toplumdan ve yakın çevresinden vefa gören yetimler, cihad meydanlarında şehit olan babalarının boşuna ölmediklerini, i’la-yi kelimetullah için canlarını feda ettiklerini anlayacaklardır. Birden fazla kadınla evliliğe müsaade eden ayetten hemen önce Allah şöyle buyuruyor:

“Yetimlere mallarını veriniz. Kötüyü iyi ile değiştirmeyin ve onların mallarını kendi mallarınıza katarak yemeyin. Çünkü bu gerçekten büyük bir günahtır.”¹⁶ Bu ayetten sonra, birden fazla kadınla evliliği serbest bırakan ayet geliyor ve şöyle diyor: “Eğer (kendileriyle evlenemediğiniz takdirde) yetimlerin haklarına riayet edememekten korkarsanız size helal olan kadınlardan ikişer, üçer ve dörder alın.” Allah bu ayetle şunu demek istiyor: “Eğer toplumum birer ferdi olan yetimleri koruma hususunda bir kusur işlemekten korkuyorsanız, tamamen insanî bir amaç uğruna anneleriyle evlenerek onları kendinize evlilik bağıyla bağlayınız. Böylece haklarını daha iyi korumuş olursunuz.”¹⁷ Böylece yetimlerin anneleriyle evlenmek, onların haklarını daha iyi korumak amacına yönelik olduğu zaman, birden fazla evlilik bir zaruret olarak kendini gösterebilir.

Dikkatle incelediğimiz zaman göreceğiz ki, Kur’an burada yetim çocukları büyütmeyi üstlenen velileri, onların mal ve servetlerini koruma konusunda ciddi bir şekilde uyarmaktadır. “Mallarınızı onların mallarına katarak yemeyiniz” ifadesi bunu apaçık gösterir. Esasen yetimlerin mallarını koruma ile ilgili konu Mekke’de gündeme gelmişti. Şöyle buyuruyor:

“Büyüyüp aklı başına gelinceye kadar yetimin malına, en güzel şeklin dışında yaklaşmayın.”¹⁸ Bu ayet, yetimin malını onun iyiliği için harcamanın esas olduğunu vurguluyor.

Medine döneminde ise bu iş daha da şiddetle vurgulanmıştır. Şöyle buyuruyor: “Senden kadınlarla ilgili açıklama istiyorlar. De ki: ‘Allah size onlar hakkında açıklama yapıyor. Haklarını vermeyerek nikâhlamak istediğiniz yetim kadınlarla küçük, zayıf ve yetim çocukların haklarına dair hükümler size bu kitapta okunup duruyor. Yetimlerin haklarını vermekte tam adaleti gözetin. Yaptığınız her iyiliği, Allah mutlaka bilir.”¹⁹ Bu ayet çaresiz kalmış yetimleri korumak amacıyla dul kalmış anneleriyle iyi niyetle evlenmenin ne kadar insanî bir görev olduğunu ifade etmektedir. Ayrıca bu ayet açıkça gösteriyor ki, çok evlenme ile ilgili sorular, yetim kızların durumlarının söz konusu edildiği sıralarda sorulmuştur.

Hz. Aişe, yetimlerle ilgili ayetin (Nisa4/3) Cahiliye döneminde yaygın olan kötü bir alışkanlığı ortadan kaldırmak üzere nazil olduğunu söylüyor. Rivayete göre yetim kalan kızların velileri onları kendi kontrolleri altında tutabilmek için kimsesizliklerinden yararlanarak güzel olmaları ya da zengin olmaları halinde bu yetimlerle evlenmek istiyorlardı. Evlendikten sonra ise onlara çok kaba davranıyorlardı. Bu kötü gelenek yüzünden bazı müminler Müslüman olduktan sonra yetim kızlarla evlenmekten çekindiler. Bunun üzerine Kur’an onlara, eğer adil davranmaktan endişe ederlerse yetim kızlar yerine, kendilerine helal olan diğer kadınlardan dörde kadar evlenmelerini tavsiye etmiştir. Aynı surenin diğer bir ayetinde Allah, sırf mallarını yemek amacıyla yetim kızlarla evlenmemeyi ve güçsüzlere karşı adil davranmayı emretmektedir.

4-Çocuk Sahibi Olamayan Kadın Açısından

Evliliğin asıl amacı çocuk sahibi olmaktır. Bu husus, ilk çağlardan beri tartışmasız bir şekilde kabul edilmektedir. Şimdi çocuk sahibi olmak istediği halde kadındaki bir hastalık sebebiyle çocuk sahibi olmayan bir aile düşünelim: Böyle bir durumda eşler ne yapmalıdırlar? Çocuk sahibi olmak ve böylece fıtri olan çocuk sevgisini tatmak isteyen böyle bir aile için iki yol vardır: Ya erkek, çocuk doğuramayan eşini boşayıp yeni bir evlilik yapacak; ya da karısını boşamadan ikinci bir evlilik yapacaktır. Kuşkusuz boşama olayı, kişisel ve sosyal açıdan, hem erkek hem de kadın için riskler taşımaktadır. Kaldı ki, çocuk sahibi olamayan birçok kadının, kocaları için yeni eşler aradıkları da bilinen bir gerçektir.²⁰ Elbette ki, çocuk sahibi olamayan akıllı bir kadın ikinci bir evliliğe razı olur ama aile düzenini asla bozmak istemez.

5-Kadının Hasta Olması Halinde

İyileşme imkânı bulunmayan bir hastalığa yakalanan bir kadın düşünelim: Erkeğin böyle bir kadınla yalnız başına hayatını devam ettirmesi gerek insani gerek hukuki ve sosyal açıdan beklenmemelidir. Eşi bu derece hasta olan bir erkek ya hasta olan eşini boşayıp öyle evlenecek, ya da ikinci bir evlilik yapacaktır. Kadını hasta haliyle boşamak canavarca bir davranış olacağı muhakkaktır. Buna karşılık ikinci evliliğe müsaade etmeyen uygarlıklarda karısı sürekli hasta olan bir erkeğin ne gibi durumlara düşeceğini tahmin etmek güç değildir.²¹

6-Zinayı Önlemek Açısından

Bazı erkekler cinsel yönden hanımlarından daha güçlü olabilirler. Üstelik adet, hamilelik ve lohusalık gibi dönemlerde hanımıyla cinsel yakınlıkta bulunamayan böyle bir erkeğin durumunun daha da kötü olacağı muhakkaktır.

Böyle bir durumda olup sabır gücü az olan bir erkeğin zina yapma ihtimali fazladır. Oysa ikinci bir evlilik onu zinadan koruyacağı gibi ahlaki değerlerini de muhafaza edecektir. Çünkü İslam’a göre zina büyük bir ahlaksızlıktır. Birden fazla evliliği yasaklayan ülkelerde zinanın suç olmaktan çıkıp normal bir iş haline gelmiş olması, ahlakın seviyesini göstermesi bakımından önemlidir.

7-Nikâhlı Bir Kadın İçin Birden Fazla Evlilik Neden Yasak?

Namus ve iffet anlayışından yoksun olan bazı kişiler İslam’ın dört kadınla evlilik prensibini kötülemek amacıyla “Neden dört kocalı bir kadın olmuyor da dört eşli bir erkek olabiliyor?” diyerek konuyu çarpıtmak istiyorlar. Oysa daha önce de ifade ettiğimiz gibi evlilikten maksat insan neslinin, doğru bir nesep halinde devam ettirilmesidir. Bu olgunun, insanlık için gerekli olduğu konusunda hiçbir akıllı insan şüphe duymaz. Fakat birden fazla erkekle ilişkiye giren bir kadının doğru nesepli bir çocuk dünyaya getirmesi oldukça zordur. Kaldı ki, toplum tarafından dışlanmış ve adeta cezalandırılmış fahişe kadınların dışında birden çok erkekle ilişki içinde olmayı insanca kabul eden akl-i selim sahibi bir kadın bulunmamaktadır. Böyle durumlara düşmeye mecbur edilmiş kadınlar bile bu durumlarını gizlemekte ve başkaları tarafından bilinmesini istememektedirler.

Konuyu neslin doğru olarak korunması açısından ele alacak olursak mesele daha da netleşir. Çünkü bir insan için kendi soyunu, annesini ve babasını bilmesi kadar güven ve mutluluk verici bir şey olamaz. Batı’da nesebi meçhul çocukların fazlalığı suç oranlarını arttıran sebeplerin başında gelmektedir. Çünkü bu tür çocuklar öz güven ve öz mutluluktan yoksun oldukları için topluma karşı sorumluluk bilincini daha az taşımaktadırlar. Bazı bilim adamlarının, zaruret halinde birden fazla evliliğe karşılık, kadının da birçok erkekle ilişki kurmasını kadın hakları çerçevesinde ele almaları ve bunu kitaplarında yazmaları bir talihsizlik olduğu gibi, insanlık adına da utanç vericidir.

8-Çok Evliliğe İtiraz Edenlerin Gerekçeleri

İslam hukukundaki çok evlilik prensibine itiraz edenlerin gerekçeleri üç ana başlıkta özetlenebilir.

a) Ahlaksızlığın yayılması:

Onlara göre birden fazla kadınla evlilik toplumda kötü geleneklerin yayılmasına sebep olan bir olgudur. Çünkü kocalarının birden fazla kadınla evlendiklerini gören kadınların sevgileri intikam hissine dönüşür ve mağdur edildiklerini düşünen bu kadınlar misliyle karşılık vermeye çalışırlar. Bu durum toplumda zina ve fuhşun yayılmasına sebep olur.

Oysa İslamiyet hükümlerini hissiyat ve duygular üzerine bina etmez. Aksine bütün hükümlerini sağlıklı akla onaylatmıştır. Bu durum, İslam’ın hisleri iptal ettiği anlamına da gelmez. Ne var ki, hisler değişkenlik arz edebilir. Başka bir deyimle, insanın duyguları, aldığı eğitime göre değişiklik arz edebilir. Bir toplumda güzel kabul edilen bir hareketin, başka bir toplumda çirkin kabul edilmesi bunun açık bir delilidir. İslam’daki terbiye ise, kadını öyle bir seviyeye yükseltiyor ki, bu tür duygusallıklara kapılıp kocasından intikam alması ve ona misillemede bulunması hemen hemen asla vaki olmamış hadiselerden sayılmaktadır.

Birkaç asırdır Batılı kadın tek evliliği benimseyerek evinde, kendisinden başka kadın istememeye alışmıştır. Hâlbuki aynı Batılı kadın, kocasının, başka kadınlarla nikâhsız olarak ilişki kurmasına engel olamamaktadır. Bunun bir sonucu olarak Batılı merkezler, başka kadınla sevgili olmayı erkeğin tabii hakkı kabul ederek zinayı kısmen serbest bırakmak zorunda kaldılar. Acaba, kocasının başka bir kadınla ilişki kurmasını duyan bir Batılı kadın gönül rahatlığıyla bunu kabul eder mi? Hâlbuki İslam dinine göre birden fazla yapılan evliliklerde sonradan nikâhlanan kadın genellikle birinci eşin rızasıyla nikâhlanmaktadır. Yani zorla yapılan ikinci ve üçüncü evlilikler çok nadirdir.

b) Tabii dengeye aykırılık:

İddialarına göre birden fazla evlilik kâinattaki tabii dengeyi bozmaktadır. Zira kadın ve erkek sayıca birbirine yakın bir sayıda yaratılmışlardır. Birden fazla kadınla evlilik bu dengeyi altüst edebilir.

Doğrusu, insanlar arasındaki evlilik akitleri, kadın ve erkek sayısının eşitliği üzerine bina edilmemektedir. Zira kadın ve erkeğin buluğ çağına ermeleri yaş bakımından farklıdır. Sıcak bölgelerde kızlar için on yaşında ergen olmak mümkün iken erkekler için bu yaş 15-16’dır. Denilebilir ki, fıtri kanunlar kadını daha erken evliliğe hazırlamıştır. Nitekim Batı Avrupa ülkelerinde yapılan bir istatistiğe göre, kanuni ergenlik çağı sayılan 18 yaşında bakire kalan kızların sayısı yüzde yirmilerin altına düşmüştür. Kaldı ki, dünyada her zaman kadın sayısı erkek sayısından fazla olmuştur. Bunun en belirgin sebebi, kadınların erkeklere göre hastalıklara karşı daha çok direnç gösterebilmeleridir.

c) Şehvetperestlik duygusu

İddialarına göre birden fazla evliliğe verilen izin erkekleri şehvetperestliğe ve nefispersetliğe, yani sadece nefsini tatmin etmeye yönlendirmektedir.

Oysa İslam’ın getirdiği terbiye ve ahlak sistemini bilenler böyle bir şey iddia edemezler. Çünkü İslam, erkek ve kadınların zina yapmamaları için birçok tedbir almıştır. Bunların başında da, kadınla erkeğin birbirine mesafeli durmasını sağlayan tesettür gelmektedir. Allah Kur’an’da “Zinaya yaklaşmayınız” diyor. Bu emir zinayı önleyici tedbirler getirmiştir. Müslüman olan herkes bu emri düşündüğü zaman çok şeyler anlayacaktır. Kuşkusuz gözün haramdan uzak tutulması, kulağın nefsi kışkırtan malayani şeylerle doldurulmaması, Kur’an’ın bu emrine riayet etmekle mümkündür. Kadınların ve erkeklerin şehveti kışkırtacak şekilde giyinmemeleri, Kur’an ifadesiyle kadınların Cahiliye teberrücünden (açık-saçıklıktan) kaçınmaları, evlerde ve beraber bulunulması gereken mekânlarda gereksiz yere erkek kadın karışımına fırsat verilmemesi de zinayı önleyen tedbirlerden sayılmaktadır.

Allah (c.c) bu ve benzeri ayetlerle Müslümanların evlerine mahremiyeti getirmiştir. İzinsiz başkasının evine girilmesi yasaklanmıştır. Nur Suresi’nin 27–31. ayetleriyle de, erkeklere ve kadınlara gözlerini korumaları konusunda uyarı yapılmıştır. Kadınların, ziynetlerini mahrem olmayanlara teşhir etmeleri yasaklanmıştır. Ve nihayet, zinadan uzak durulması için kadınlara başlarını örtmeleri emredilmiştir.

Kuşkusuz Kur’an’ın emirleri doğrultusunda hareket eden bir toplumda zina gibi saplantılar en düşük düzeyde olur. Çünkü İslam dini insanda var olan cinsel dürtüleri ibadetle ve haramlardan uzak durmakla kontrol altında tutabilmektedir. Batı toplumlarında ise kadın-erkek ilişkileri bizimkine benzemez. Söz gelimi orada bir kadın kendi arzusuyla istediği kimseyle yatıp kalkabilir; ne kanun koyucu ne de toplum ona bir şey demez. Bizde ise nikâhsız beraberlikler dinen zina kabul edildiği için bu tür hareketler, haklı olarak toplumda ahlak dışı kabul edilmektedir.

Sonuç

Denilebilir ki, İslam toplumunda zinayı en az seviyede tutan temel etkenlerden birisi de birden fazla kadınla evliliğe verilen şer’i izindir. Zira zaruret halinde çok evliliğe başvuran bir erkek ahlaksızlığa ve fuhşiyata meyletmeye tenezzül etmez. Batı toplumları için bunun tersini söylemek mümkündür. Bediüzzaman, Batı uygarlığının birden fazla evliliği insanlığın yararına olmadığını iddia etmesini cevaplarken özetle şöyle der:

“Evet, eğer izdivaçtaki hikmet, yalnız kazâ-i şehvet olsa, taaddüd bilakis olmalı. Halbuki, hattâ bütün hayvanâtın şehâdetiyle ve izdivaç eden nebâtâtın tasdikiyle sabittir ki, izdivâcın hikmeti ve gàyesi, tenâsüldür. Kazâ-i şehvet lezzeti ise, o vazifeyi gördürmek için rahmet tarafından verilen bir ücret-i cüz’iyedir. Mâdem, hikmeten, hakikaten, izdivaç nesil içindir, nevin bekàsı içindir. Elbette, bir senede yalnız bir defa tevellüde kàbil ve ayın yalnız yarısında kàbil-i telâkkuh olan ve elli senede ye’se düşen bir kadın, ekserî vakitte, tâ yüz seneye kadar kàbil-i telkıh bir erkeğe kâfi gelmediğinden, medeniyet pekçok fâhişehâneleri kabul etmeye mecburdur.”²²

Nitekim Batılı bir araştırmacı da “Kilisenin birden fazla kadınla evliliği yasaklaması kadar Hıristiyan toplumunu fuhşa sevk eden başka bir amil olmamıştır” diyor. Görülüyor ki, İslam’ın birden fazla kadınla evlilik hakkında verdiği ruhsat, zaruret halinde uygulanması halinde, aile ahlakını koruyan kolaylaştırıcı bir prensiptir. Bu prensibi kabul etmeyen uygarlıklar ülke çapında, hemen hemen her ilde, o ilin gençlerini ahlaksızlığa iten fuhuş yuvalarını açmak zorunda kalmışlardır. Güya birden fazla evliliği reddeden bu toplumlar, gayri ahlaki bir biçimde pek çok kadınla ilişki kurmayı kanunen kabul etmişlerdir.

Öz

İslamiyet bir tek kadınla evliliği kural olarak, birden fazla kadınla evliliği ise (dörde kadar) istisnai ve zaruret hali olarak kabul etmiştir. Bu makaleden asıl kastımız, birden fazla kadınla evlilik geleneğini savunmak değil, müminleri ve konuya ilgi duyan herkesi akli muhakemeye davet etmektir. Biz, çok evlilik konusunda hisse ve propagandaya değil akl-i selime tabi olmak gerektiğini savunuyoruz. Zira çok evlilik konusundaki propagandaların altında İslam düşmanlığı vardır. Allah’ı, Kur’an’ı ve ahiret gününü kabul etmeyenler için bu konu iyi bir malzeme sayılmaktadır. Bu yüzden bazı çevreler, her fırsatta, kötü emellerini gerçekleştirmek amacıyla birden fazla kadınla evlilik konusunu gündemde tutmaya çalışıyorlar. Bu açıdan denilebilir ki: Zaruri olduğu takdirde birden fazla kadınla evlilik İslam’ın övünülecek bir prensiptir. Bu prensibi kabul etmeyen uygarlıklar ülke çapında, gençleri ahlaksızlığa iten fuhuş yuvalarını açmak zorunda kalmışlardır.

Anahtar Kelimeler: İslam, Kur’an, İslam düşmanları, yetim çocuklar, çok evlilik, adaletin temini, eşler, sevgi.

Abstract

Islam accepts marriage with one woman as a rule and marriage with more than one woman (up to four) as an exemption and requirement. Main objective of this article is not to support marriage with more than one woman, but to invite muslims and all other people interested in this issue to mental reasoning. We support good sense regarding multi-marriages, not share and propaganda. In fact, hostility against Islam lies behind propagandas about multi-marriages. This issue can be considered as a sufficient material for those not accepting the God, Koran and eternity day. Therefore, some people keep multi-marriage issue on the agenda to realize their bad intentions. It can be commended that marriage with more than one woman is a principle of Islam required to be appreciated in mandatory cases. Civilizations not accepting this principle required to open bawdy houses causing immorality among young population.

Key words: Islam, Koran, opponents of Islam, orphan children, multi-marriage, provision of justice, spouses, love.

Dipnotlar

1. Nisa, 4/3.

2. Emir Ali el-Hindi, Merkezu’l-Mere’ti Fi’l-İslam, s. 36; Mısır, 1912.

3. TDV İslam Ansiklopedisi, II, 197; İst. 1988.

4. Mustafa es-Siba’i, el-Mer’etu Beyne’l-Fıqhi ve’l-Qanun, s. 7; Mısır, 1965.

5. TDV İslam Ansiklopedisi, II, 198.

6. Ömer Rıza Kahhale, ez-Zevvac, I, 98.

7. Hakim Nisaburi, el-Müstedrak, II, 192; Beyrut, tarihsiz.

8. Suyuti, ed-Dürrü’l-Mensur, III, 429; Beyrut, 1985.

9. Malik, Muvatta, Talak, 76.

10. Nisa, 4/3

11. Nisa, 4/129.12. Beyhaki, Sünen, VII, 298.

13. Tebrizi, Mişkatü’l-Masabih, II, 196.

14. Fazlü’r-Rahman, Anakonularıyla Kur’an, s. 123.

15. Suyuti, ed-Dürrü’l-Mensur, II, 428.

16. Nisa, 4/ 2.

17. Muhammed Ebu Zeyd, ez-Zevac Fi’l-Kur’an, s. 25; Mısır, 1346 H.

18. Enam, 7/152; İsra, 17/34.

19. Nisa, 4/127.

20. Muhammed Hamdi en-Neşşar, el-Mer’etu Fi’l-İslam, s. 46; Mısır, 1911.

21. Mustafa es-Siba’i, a.g.e., s. 85.

22. Bediüzzaman Said Nursi, Sözler, Yeni Asya Neşriyat, Germany 1994, s. 373.