I
ölülerin zann-ı galibince
dirilerin hergün helva yediği
bir garip hüsnü zan
ölülere saygısızlık etmemek için
"doğrudur" dediğin zaman
bil ki gücendirirsin mevlayı
devr-i süleyman'da
-ensesine yediği şaplakları saymazsan-
helvacı abdurrahmanın çırağı
dul karı adilenin oğlu ilyastan başka
kim yiyor ki helvayı
* * * * *
II
saltanatına değmesin nazar
kapılmasım sakın gurura
bu arada unutmasın süleyman
yaş tırmanıyor yetmişi
değdi ayağının biri çukura
Rabbim gecinden versin
adem bu yoklukla malul
arkasından ağıtlar düzsede binlerce kişi
kesilse de kefeni atlastan
altından dökülse de tabut
yapılsa üstüne anıt mezar
kimin varsa üzerinde kul hakkı
ve diyorsa "kıyamete kalsın
benim için kaç yazar"
razı gelir mi mabut
herkes ayağını denk alsın
* * * * *
III
dirilerin zann-ı galibince
ölülerin herdem hurilerle
aşk-ı meşk içinde olması
bir garip hüsnü zan
benden hatırlatması
sormadıysa bir kocakarının hatırını
ağlayan bir yetimi susturmadıysa
okşamadıysa bir öksüzün başını
koklatmadıysa bir fakire bir zırnık
kıyamette karışık görürüm işini
uzun lafın kısası -her kim ki
altında tahtı olsa bile süleymanın
elinde musanın asası
-beri bak beri-
boşu boşuna cennet düşlerine yatmasın
bencilliğin hırsını bastıramadıysa
umutlanmasın boşu boşuna aman
orada ne gılman var ne huri
kimse kendini aldatmasın
benden hatırlatması süleyman
* * * * *