çeteleden çentikler -2	
   
       


yaşadığın bir hayat vardı 
umursamadığın eğrisini doğrusunu pek 
öldün ve bitti-veya uyardılar uyur idin
uyandın irkilerek
baktın ki toprak altındasın cesedinle baş başa
anladın ki dirildin
adem bu nisyanla malul -ölümü hep unutmuş
ve hem cahil hem zalim hem de aceleci gülüm
senin gibi benim gibi gördüğün gibi
bir doyumsuz sevgili bildiği dünyaya 
sıkı sıkı sarılan 
sülük gibi yapışan her ademi
-vadesi var istisnası yok-
gördüğün gibi ensesinden tutmuş
çekip koparmada ölüm   

*  *  *

hayat bu –biter
azrail bu-çalar kapını-vade tamam-
takvimden koparılır son yaprağın
-bu kadarı yeter- deyip beş arşınlık bir kefenle
indirirler iki metre altına toprağın
çocukların dostların canın ciğerin  
bırak evin barkın bahçen bağın
denizdeki yat sahildeki yalı
kirli gömleğin bile 
artık verese malı

*  *  *

işte bu iki kere iki dört -şaşmaz gerçek 
“bir korkulu eski masal” bilip inkar ettiğin
tam da karşında -gelmiş esatir-i evvelden süzülerek
uyandırılmışsın tarifsiz sarsıntılarla
karanlık topraklar altındasın -cesedin toprakta rehin
“tedirginim korkuluyum çaresizim” derken 
ellerinde çetelen baş ucunda iki melek
diyorlar “yürü teraziye hesap vaktidir”
omuzlarından iterek
uyandırıyorsam seni 
kapını çalmadan ölüm
 diyorsam ki “vakit hesap vaktidir -uyan n’olursun
ensene yapışmadan azrail 
çek kendini hesaba
hadi gülüm 
çetelen şimdiden hazır olsun”

*  *  *

  
  
24.04.2005 04:10:43