Tarihi iplemeyenlerin tarihi olmamıştır

 

 

İDRİS ÖZYOL

 

"Tarihi iplemeyenlerin tarihi olmamıştır" diyor Cemil Gülüm bir internet sayfasında. İktidarları iplemeyenlerin iktidarı oldu mu peki ya da tarihi?

 

Fransa Başbakanı Lionel Jospin, Korsika'da aranan ayrılık yanlısı militanlar için af çıkarmayı reddetmiş. Ayrılık yanlısı militanlar, Korsika'da seçilmiş milletvekilleri ile Başbakan arasında 13 Aralık 1999 tarihinde başlatılan siyasi müzakerelere yönelik desteklerini göstermek amacıyla, kendilerine yönelik af çıkması halinde silah bırakabileceklerini açıklamışlardı. Fakat Fransa, Korsikalı devrimciler karşısında direnmeyi sürdürüyor. Aynı Fransa bir ETA militanını da İspanya'ya iade etti birkaç gün önce. Dünyanın her yerinde devrimci hareketler, kendi önlerini açarak sürdürüyorlar 'büyük yürüyüş'ü. İspanya'da Bask ülkesinin kurtuluşu için, Kuzey İrlanda'nın bağımsızlığı için, Keşmir'in özgürlüğü için, Ogaden için, Çeçenistan için, Girit için, Moro için savaş sürüyor. Peru'da hâlâ ayakta duruyor bizim çocuklar. Doğu Türkistan sürekli kahraman yetiştiriyor. Tacikistan'da, Kazakistan'da, Kırgızistan'da devrim düşleri harlanıyor her gün. Meksika'da Zapatistler iktidarı temelinde sallıyorlar. Küba dimdik duruyor ABD'nin hemen yanında. Lübnan İsrail'e mezar oluyor. Kavga, her coğrafyanın şartlarına ve düşmanın konumuna göre çeşitleniyor, yöntem geliştiriyor, bazen geriliyor ama 'menzile varmanın' o büyük coşkusuyla ayakta durmaya devam ediyor. Ve gözlerimiz dünyanın her bir yerinden gelen mücadele haberleri üzerinde dolaşarak, bazen hüzün, bazen de coşkuya kum ve çimento taşıyor. Devrimin, özgürlüğün, kurtuluşun işçileri çalışıyor yeryüzünün her köşesinde. Sinn Penn'in lideri Gary Adams'ı gazete sayfalarında gördükçe, birşeylerin yolunda gittiğini, en azından "büyük ülkemiz"in bir yerlerinden birilerinin hâlâ "iç çıkarttığını" görüyoruz. Koskoca Rus ordusunun başına bela olmaya devam ediyor Şamil Basayev. Sağ ayağı kopsa da, hâlâ iki ayağının üzerinde duruyor o ve her geçen gün biraz daha sağlam basıyor toprağa. Bir uçak kaçırma hadisesi Herat Aslanı'nı hatırlatıyor bize ve onun Asya'nın ortalarında bir yerde, Afganistan'da nefes alıyor olduğunu bilmek ruhumuzu okşuyor. Kahramanlar yaşıyor hâlâ ve tarih bitmedi.

 

"Tarihi iplemeyenlerin tarihi olmamıştır" diyor Cemil Gülüm bir internet sayfasında. İktidarları iplemeyenlerin iktidarı oldu mu peki ya da tarihi? İktidar ve tarih arasındaki ilişki ne kadar sıkı, ne kadar aşılmaz gibi duruyor. Fakat ipin öylesine inceldiği anlar var ki, şöyle tutup iki parmağınızla hafifçe çekmeniz yetiyor kopartmaya. İpi inceltme işini kahramanlar üstleniyor ve fakat tutup kopartma işiyse, basit görünmekle birlikte, savaş meydanında göğüs göğüse dövüşmekten daha zahmetlidir. Ve işte o kopartma işi bazen anlaşma masalarında, bazen hükümet konaklarının kasvetli koridorlarında, bazen parlamento denilen kurumların merdiven altlarında gerçekleşiyor ve ince, ve kıvrak, ve dinamik duruşlar gerektiyor çoğu kez. Bu iş "başka adamlar"ın işidir ve onlar tarihe "siyasetçi", "diplomat", "önder" sıfatlarıyla geçerler. İpi inceltenle kopartanın aynı vücutta buluştuğu örnekler de yok değildir. Mesela Mandela... Fakat genelde Basayev gibi kahramanlar, Maşadov gibi siyasetçiler arasında bölüşülür tarih.

 

Tarih yani "öteki tarih" yani "bizim tarihimiz" hep dağlarda, hep kaçak, hep dövüşerek yazılmıştır. Ve "kafası bozuk adamlar"ın, ve "sabrı tükenmiş yiğitler"in, ve "özgürlüğe aşık gençler"in, hesapsız kitapsız aşklarından geçer o tarihin yolu. Çoğu, güneşin doğuşunu göremeden ölür. Ama güzel ölür bizim çocuklar. Kahramanca ölür. Dünyanın en büyük aşkıyla ölür. Bir halkın, bir sınıfın, bir kitlenin özgürlük düşüyle ölür. Kafasında kurşun izi bir gül gibidir ve tutar öpersin onu öldüğü yerden. Ne güzeldir özgürlük, ne güzeldir kurtuluş, ne güzeldir eşitlik. Ve tarih bunların tarihiyse doğrudur ve bitmemiştir henüz. Hatta belki yeni başlamaktadır.

 

iozyol@yenisafak.com

13 ŞUBAT 2000